Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque his sapiens semper vacabit. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;
- Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;
- Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
- Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis.
Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Pauca mutat vel plura sane; Recte, inquit, intellegis.
Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. At certe gravius. Memini vero, inquam; Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Nobis aliter videtur, recte secusne, postea;
Duo Reges: constructio interrete. De illis, cum volemus. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Esse enim, nisi eris, non potes. In schola desinis.
Laboro autem non sine causa; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Tria genera bonorum; Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Quid ergo hoc loco intellegit honestum?